Category Archives: Houtsnippers

Os gezocht

De ‘stal’ voor de ezel is klaar; laat Kerstmis nu maar komen…

Een paar dode bomen uit het bos, wat afvalhout en een zeil. De liksteen en waterbak die ik vandaag van Elisabeth voor mijn verjaardag kreeg, maken het af.
Helaas durft Frimousse er nog niet in; waarschijnlijk lijkt het een beetje teveel op een paardentrailer, waarmee hij onlangs een niet-echt-geweldige ervaring had. Ik ga ervan uit dat de kou en zijn nieuwsgierigheid het in de komende dagen wel zullen winnen van zijn wantrouwen.

Wanden en trappenhuis

Voordat ik mijn mouwen opstroopte, was dit een grote, lege ruimte. Een paar dagen later is het klaar voor de isolatie en de gipsplaten (maar eerst binnenkort de vloer storten).

Dienblad

Want hoe krijg ik anders mijn ontbijt naar mijn picknicktafel?

De oplettende kijker heeft gezien dat de handgreepjes afgekeurde handvatjes zijn van de kast die ik gemaakt heb; verder een stukje afvalhout en een vensterlatje; het geheel afgewerkt met boenwas om het mooi te laten lijken.

Picknicktafel

Onbegrijpelijk dat je zo’n grote tuin hebt, en toch geen picknicktafel. En dus heb ik er maar één gemaakt.

De tafel is 2 meter 20 lang en 80 centimeter breed; we hebben dus ruimte om nog wat vrijwilligers te ontvangen. 😉

Kast

Ik schreef al eerder over de kast die ik aan het bouwen was. Er kwamen wat dingen tussendoor en er waren wat uitdagingen te overwinnen, maar hij is af!

(Dat de vorm wat vreemd lijkt komt door de combinatie van de fisheye-lens van de camera en die rare koker die boven de kast om een schoorsteen is gemaakt.)

Eén van de uitdagingen was dat Gilles de schoorsteenmantel (rond de brede laden) graag in de kast wilde gebruiken, en deze dus maar, ruim voordat ik hier arriveerde om de eigenlijke kast te bouwen, aan de vloer en de muren verankerd had. Andere uitdagingen waren onder andere veel te droog kastanjehout voor de buitenkant, waardoor het heel graag wilde scheuren, en veel te nat douglas-hout voor het binnenwerk, dat niets liever wilde dan krom trekken.
Maar ik heb er veel van geleerd: de handgreepjes en een paar profieltjes zijn eigen ontwerp en fabrikaat, en hier en daar heb ik wat gezichtsbedrog moeten gebruiken (spelen met licht en schaduw) om te voorkomen dat je ziet dat niet alles even recht is.

Gilles wil de kast graag helemaal kaal laten, maar ik denk dat ik hem wel kan overhalen de buitenkant in de was te zetten. Ik wil namelijk binnenkort zelf boenwas maken, en dat test ik liever op zijn spullen dan op de mijne… 😉

Bed

Niet heel spectaculair, maar je zult maar zonder zitten…

Een tweepersoonsbed met lattenbodem, en een lade over de hele lengte en breedte.

Volledig opgetrokken uit Douglas-hout (en schroeven).

Hout gebogen

Gisteren schreef ik over mijn stoombuis. Vandaag heb ik een stuk gebogen hout.

Nu nog iets leuks verzinnen om er van te maken…

‘t Is wel leuk om te doen, en ik heb Gilles ervan weten te overtuigen dat we gaan proberen het kozijn voor dat ronde raampje te buigen in plaats van te zagen. 😎

Stoombuis

Ik wilde heel graag eens experimenteren met het buigen van hout. Op een website vond ik wat tips , en enthousiast ging ik aan het improviseren. Omdat ik nog geen geld wilde investeren, gebruikte ik spullen die ik om me heen vond.

Het eerste stuk hout dat ik wil buigen, is een lat Douglas van nog geen halve centimeter dik, 5 centimeter breed, en iets meer dan 2 meter lang; een reststukje van het bed dat ik aan het maken ben.

Om hout te buigen, moet je het stomen. Ik heb de beschikking over een fornuis en water, dus dat is een goed begin. In de kelder vond ik een stuk rioolbuis (ongebruikt), en vanwege het formaat leek dat me perfect voor mijn lat. Maar hoe kreeg ik nu het water, in de vorm van stoom, in de buis?

Gelukkig zwerft er hier altijd wel een leeg wijnvaatje rond, en die blijken precies op mijn pannetje te passen.

Ik sneed de onderkant uit het vaatje, en maakte in de bovenkant een gat ter grootte van een rioolbuis. Langs de onderkant plakte ik een laagje duct-tape, in de hoop dat het vaatje dan wat beter op de pan zou aansluiten, en een beetje tegen de warmte beschermd zou worden; dat was geen goed idee: bij ingebruikname liet de tape vrijwel direct los.

Vervolgens nam ik een rioolbuisbocht, zaagde daar aan 1 kant de sok van af, en wrong ‘m in het gat in het vaatje.

En toen kon de pijp erin, en was mijn opstelling klaar.

Daarna heb ik eerst rustig de buis vol laten stomen, en toen mijn latje erin gelegd. En dat latje ligt er nu een uurtje in, dus ik ga ‘m eruit halen, en van de week kan ik meer vertellen over het resultaat, als het hout weer droog is.

UPDATE:
Goed, nog even 1 foto als update. (Volgende keer mag het hout wat langer stomen.)

Draagbare werkbank

Als je aan het klussen bent, is een werkbank onmisbaar. Maar als je een huis aan het bouwen bent, ben je op veel verschillende plekken bezig. Dus dan maak je een werkbank die je achter je aan kunt slepen.

Haal uit het afvalhout balkjes van 5 bij 5 centimeter; 2 lengtes van 80 centimeter, 2 lengtes van 40 centimeter en 2 lengtes van 15 centimeter. Schroef deze aan elkaar tot een rechthoek van 80 x 50 x 25 centimeter; als je daar niet uitkomt, heb je voor je volgende klus geen werkbank nodig, maar een aannemer.

Je hebt nu een frame dat je op 3 verschillende hoogtes kunt gebruiken als klushulp.

Heel leuk, Rob, maar noem je dit nou echt een werkbank?
Ja, als je me dan even laat uitpraten…

Haal nu uit het afvalhout een plank van 50 bij 80 centimeter, en bepaal welke kant je als bovenkant (werkblad) wilt gebruiken. Schroef tegen de onderkant nog een paar stukjes 5-bij-5.

De langere stukjes zijn 10 centimeter, en de kortere 7½. De blokjes zitten allemaal in het midden, en 5 centimeter uit de kant. Je kunt het werkblad nu op alledrie de hoogtes op het frame klemmen.

Als je zwaar werk op de tafel moet doen, kun je het blad fixeren door de blokjes met lijmklemmen aan het frame vast te zetten. En als je het echt mooi wilt maken, zet je grendeltjes op de blokjes en het frame, maar dat kost geld.

Knap, handig èn slim. Wat een combinatie…

Klompjes

Een kadootje voor Elisabeth, één van mijn trouwste volgers tijdens mijn pelgrimage.

Deze klompjes zijn met beitels, een vijl en schuurpapier bevrijd uit een stuk kastanjehout dat ik zelf uit het bos hier achter het huis heb gehaald; ze hebben een lengte van een centimeter of 10. De leren veter waar ze aan hangen, is een stuk van de veter waaraan mijn eigen schelp heeft gehangen tijdens mijn pelgrimage, en die ik in Fisterra heb doorgesneden om mijn schelp in zee te gooien.