Het begon met de restauratie van een antiek kastje.
Daarmee bezig had ik scherpe beitels nodig, en dus vroeg ik aan Gilles of ik ze mocht slijpen; ik had dat namelijk nog nooit gedaan, maar altijd gehoord dat dat heel moeilijk is. Waarop Gilles antwoordde ‘Ik heb geen idee hoe dat moet, dus als je het wilt proberen ga je je gang maar.‘. Ik bleek er gevoel voor te hebben, en toverde een handjevol oude, kapotgeslagen, scheefgeslepen beitels in no-time om in een setje als-nieuw en vlijmscherp.
Omdat ik zo’n plezier had in de restauratie van dat kastje, vroeg Gilles of ik zin had om zelf een kast te bouwen. Het moest helemaal maatwerk worden, want de kast moest om de schoorsteen heen, en er moest een oud frontje in verwerkt worden dat Gilles ergens opgeduikeld had en mooi vond.
Ik stroopte mijn mouwen op, en zette mij aan het werk.
Ik hoop de kast van de week af te hebben; dan volgen meer foto’s.
Inmiddels helemaal gegrepen door het werken met hout, besloot ik het extraatje dat een lieve volgster mij aan het begin van het jaar gestuurd had, en dat ik eigenlijk reserveerde voor een mondharmonica, te investeren in 2 mesjes waarmee ik hout kan snijden. Het eerste dat ik — gisteren — maakte met die mesjes, was een lepel. (Nee, het leek me niet handig om direct te beginnen met een 3D-Nachtwacht…)
(Kastanjehout uit eigen tuin.)
Toen ik gisterenmorgen bij de bouwmarkt was voor die mesjes, zag ik daar ook een guts hangen, maar die kon ik me niet veroorloven. Inmiddels heeft een andere lieve volgster me echter laten weten dit weekend ook weer wat overgemaakt te hebben. En laat dat nou precies genoeg zijn voor een guts, en laat ik nou toevallig morgenmiddag nog even naar de bouwmarkt moeten…
En als je hout bewerkt, heb je natuurlijk ook een houten hamer nodig (om je beitels niet kapot te slaan). En als je een houten hamer nodig hebt, en je bewerkt hout, dan maak je je hamer zelf. En dus heb ik vandaag een klopper gemaakt.
Van vijgehout, ook uit eigen tuin. Geen idee of dat geschikt hout is voor een hamer, maar dit blokje lag me tussen het andere haardhout te smeken om het te redden van de brandstapel.
En zo heb ik weer iets leuks gevonden om te leren. En ik heb al tegen Gilles gezegd dat ik gewoon naast ‘m kom staan op de markt als ik een verzamelingetje bij elkaar gesneden heb. In eerste instantie was hij een beetje bang voor concurrentie, maar ik heb ‘m verzekerd dat zijn varkensvlees toch nog net iets beter smaakt dan een blok hout… 😉
En als ik weer wat maak, dan zet ik een plaatje op deze site.
