Monthly Archives: March 2015

Tortilla Lorraine

Een soort kruising tussen Spaanse tortilla (aardappel, ui en ei) en quiche lorraine (spek en kaas). Erg lekker en erg voedzaam.

Nodig:

  • 1 grote aardappel (of 2 kleinere, natuurlijk), geschild of gewassen, en in kleine blokjes
  • een halve ui, gesnipperd of in halve ringen
  • een half pakje spekblokjes
  • 4 of 5 eieren (afhankelijk van de grootte)
  • geraspte kaas
  • zout
  • peper
  • knoflookpoeder of -vlokken

Verwarm wat (olijf)olie in een kleine koekenpan met een hoge rand, en bak daarin de spek kort aan. Voeg de ui toe, en bak ze samen nog even kort. Schep de aardappelblokjes erbij. Laat dit alles zachtjes bakken; regelmatig omscheppen.

Kluts de eieren met peper, zout en knoflook; schep er vervolgens de kaas doorheen.

Als de aardappelblokjes gaar zijn, draai je het vuur zo laag mogelijk. Giet er dan het eimengsel overheen, en schep het spul door elkaar, zodat het ei zich goed verdeelt. Leg een deksel op de pan.

Wanneer het ei helemaal gestold is, laat je de koek uit de pan op een bord (of op de deksel) glijden. Leg dan de koekenpan omgekeerd op het bord, en draai het spul in 1 beweging om, zodat de omelet omgekeerd in de pan ligt. Zet de pan nog even terug op het lage vuur, zodat ook de andere kant een korstje krijgt.

Dit gerecht combineert verrassend goed met goedkope tafelwijn.

Mocht je het niet allemaal in 1 keer op kunnen (en die kans is zeker aanwezig): tortilla is koud ook lekker.

Let op:
Dit recept heeft tijd nodig: aardappels van rauw naar gaar bakken zonder de buitenkant te verbranden kost tijd, en eieren laten stollen op laag vuur ook.

Smakelijk!

Bed

Niet heel spectaculair, maar je zult maar zonder zitten…

Een tweepersoonsbed met lattenbodem, en een lade over de hele lengte en breedte.

Volledig opgetrokken uit Douglas-hout (en schroeven).

Hout gebogen

Gisteren schreef ik over mijn stoombuis. Vandaag heb ik een stuk gebogen hout.

Nu nog iets leuks verzinnen om er van te maken…

‘t Is wel leuk om te doen, en ik heb Gilles ervan weten te overtuigen dat we gaan proberen het kozijn voor dat ronde raampje te buigen in plaats van te zagen. 😎

Stoombuis

Ik wilde heel graag eens experimenteren met het buigen van hout. Op een website vond ik wat tips , en enthousiast ging ik aan het improviseren. Omdat ik nog geen geld wilde investeren, gebruikte ik spullen die ik om me heen vond.

Het eerste stuk hout dat ik wil buigen, is een lat Douglas van nog geen halve centimeter dik, 5 centimeter breed, en iets meer dan 2 meter lang; een reststukje van het bed dat ik aan het maken ben.

Om hout te buigen, moet je het stomen. Ik heb de beschikking over een fornuis en water, dus dat is een goed begin. In de kelder vond ik een stuk rioolbuis (ongebruikt), en vanwege het formaat leek dat me perfect voor mijn lat. Maar hoe kreeg ik nu het water, in de vorm van stoom, in de buis?

Gelukkig zwerft er hier altijd wel een leeg wijnvaatje rond, en die blijken precies op mijn pannetje te passen.

Ik sneed de onderkant uit het vaatje, en maakte in de bovenkant een gat ter grootte van een rioolbuis. Langs de onderkant plakte ik een laagje duct-tape, in de hoop dat het vaatje dan wat beter op de pan zou aansluiten, en een beetje tegen de warmte beschermd zou worden; dat was geen goed idee: bij ingebruikname liet de tape vrijwel direct los.

Vervolgens nam ik een rioolbuisbocht, zaagde daar aan 1 kant de sok van af, en wrong ‘m in het gat in het vaatje.

En toen kon de pijp erin, en was mijn opstelling klaar.

Daarna heb ik eerst rustig de buis vol laten stomen, en toen mijn latje erin gelegd. En dat latje ligt er nu een uurtje in, dus ik ga ‘m eruit halen, en van de week kan ik meer vertellen over het resultaat, als het hout weer droog is.

UPDATE:
Goed, nog even 1 foto als update. (Volgende keer mag het hout wat langer stomen.)

Draagbare werkbank

Als je aan het klussen bent, is een werkbank onmisbaar. Maar als je een huis aan het bouwen bent, ben je op veel verschillende plekken bezig. Dus dan maak je een werkbank die je achter je aan kunt slepen.

Haal uit het afvalhout balkjes van 5 bij 5 centimeter; 2 lengtes van 80 centimeter, 2 lengtes van 40 centimeter en 2 lengtes van 15 centimeter. Schroef deze aan elkaar tot een rechthoek van 80 x 50 x 25 centimeter; als je daar niet uitkomt, heb je voor je volgende klus geen werkbank nodig, maar een aannemer.

Je hebt nu een frame dat je op 3 verschillende hoogtes kunt gebruiken als klushulp.

Heel leuk, Rob, maar noem je dit nou echt een werkbank?
Ja, als je me dan even laat uitpraten…

Haal nu uit het afvalhout een plank van 50 bij 80 centimeter, en bepaal welke kant je als bovenkant (werkblad) wilt gebruiken. Schroef tegen de onderkant nog een paar stukjes 5-bij-5.

De langere stukjes zijn 10 centimeter, en de kortere 7½. De blokjes zitten allemaal in het midden, en 5 centimeter uit de kant. Je kunt het werkblad nu op alledrie de hoogtes op het frame klemmen.

Als je zwaar werk op de tafel moet doen, kun je het blad fixeren door de blokjes met lijmklemmen aan het frame vast te zetten. En als je het echt mooi wilt maken, zet je grendeltjes op de blokjes en het frame, maar dat kost geld.

Knap, handig èn slim. Wat een combinatie…

Klompjes

Een kadootje voor Elisabeth, één van mijn trouwste volgers tijdens mijn pelgrimage.

Deze klompjes zijn met beitels, een vijl en schuurpapier bevrijd uit een stuk kastanjehout dat ik zelf uit het bos hier achter het huis heb gehaald; ze hebben een lengte van een centimeter of 10. De leren veter waar ze aan hangen, is een stuk van de veter waaraan mijn eigen schelp heeft gehangen tijdens mijn pelgrimage, en die ik in Fisterra heb doorgesneden om mijn schelp in zee te gooien.

Hobo pizza

Halverwege de avond, en je schenkt nog maar eens een wijntje in; eigenlijk zou je daar ook wel wat te snacken bij lusten…
De voorraadkast zet een sip gezicht op als hij je zijn schamele inhoud toont: een stuk brood, een bodempje tomatenketchup, wat geraspte kaas en een restje olie. “Yes!“, denk je, “Pizza!“.

Verwarm een beetje olie in de koekenpan. Snijd zoveel boterhammen als je naast elkaar in de pan kunt leggen. Bak de boterhammen op halfhoog vuur aan beide kanten een beetje aan, maar niet tot ze zwart zijn. Draai het vuur laag. Besmeer de boterhammen met wat ketchup, en bestrooi ze met geraspte kaas. Leg een deksel op de pan.
De pizzabroodjes zijn klaar als de kaas gesmolten is.

Vooral lekker met olijfbrood.

Als je ergens een dode muis kunt vinden, of ander — meer traditioneel — pizzabeleg, is dat natuurlijk alleen maar mooi meegenomen.

Smakelijk!

P.s.:
Een paar jaar geleden schreef ik al een stukje over barbecue-pizza.