Monthly Archives: February 2015

Geen cassoulet

Bijna op de kop af een jaar geleden (maar voor mijn gevoel een heel mensenleven geleden) maakte ik cassoulet op het kooksetje dat ik mee zou nemen op mijn pelgrimage. Ik schreef toen dat ik hoopte in het zuiden van Frankrijk een keer de echte te proeven.

Momenteel zit ik relatief dicht bij de cassoulet-streek (hemelsbreed zo’n 150-200 km van Castelnaudary, waar volgens de legende de cassoulet ontstaan is), maar er is geen restaurant-budget. En ook toen ik hier langs kwam pelgrimeren, zat een restaurant er niet in. Het dichtste dat ik bij cassoulet kom, zijn dus de blikken kant-en-klaar waarvan er hier altijd wel een paar op de plank staan. En die zijn niet geweldig.
Maar met een beetje fantasie kun je daar best nog iets acceptabels van maken.

Nodig:

  • een blik cassoulet
  • ½-1 pakje spekblokjes (lardons fumés)
  • 2-3 ongeschilde, gewassen aardappels (de hoeveelheid is uiteraard erg afhankelijk van de grootte van de aardappels, en het aantal zwervers met wie je de maaltijd moet delen)
  • een halve ui (een hele mag ook)
  • een groentebouillonblokje
  • vers gemalen zwarte peper
  • eventueel wat geraspte kaas

Zet een koekenpannetje op halfhoog vuur (of moet dat zijn ‘halflaag’?), en schep de spek erin. Snijd de aardappels in blokjes, en schep die erbij. Snipper de ui en schep die er ook bij. Verkruimel het bouillonblokje boven de pan, en voeg naar smaak peper toe. Draai het vuur laag, leg een deksel op de pan, en schep het spul af en toe om tot de aardappelblokjes gaar zijn.

Leeg het blik cassoulet in een pan. Als je de beschikking hebt over een tweede pit of een gaskachel, kun je de cassoulet alvast zachtjes op temperatuur laten komen.

Als de aardappelblokjes gaar zijn, schep je de inhoud van de koekenpan bij de cassoulet. Laat het geheel nog minstens een kwartier heel zachtjes pruttelen.
Eventueel kun je er een paar minuten voor je het serveert nog wat geraspte kaas doorheen scheppen.

Smakelijk!

Hobo food

Ik heb de categorie ‘Pelgrimsmaaltijden’ hernoemd naar ‘Hobo food’. Het voedsel van pelgrims en hobo’s komt wat mij betreft wel aardig overeen, maar omdat mijn pelgrimage voorbij is, en het plaatsen van recepten er tijdens het pelgrimeren niet echt van kwam, vind ik de nieuwe naam de lading beter dekken.

Wie zich afvraagt wat een hobo is, verwijs ik naar mijn andere site. Ook vind je daar wat links naar hobo food recepten van anderen.

Toilet-opstapje

Een wat…?!
Een toilet-opstapje…

Door een rekenfoutje had Gilles een van de toiletten een centimeter of 25 te hoog gehangen. En omdat Gilles zelf een meter of 2 is, viel dat hem pas op toen het zwevend toilet helemaal ingetegeld was. Dus in plaats van het toilet te verlagen, leek het hem handiger als ik een opstapje zou maken. De meningen daarover zijn verdeeld, maar het was een leuke oefening, en ik hoef dit toilet toch niet te gebruiken.
(Gelukkig is het een toilet voor personeel, en niet voor de toekomstige bewoners.)

Bois du châtaignier met huile de lin.

Aan het gereedschap zal het niet liggen

Kadootje van de lokale menuiserie (timmerwerkplaats): 2 steekbeitels in maten die ik nog niet had, 2 hakbeitels in maten die ik nog niet had, 1 verkropte hakbeitel, 5 hakbeitels geslepen in apart vormen, 4 vermetgutsen, 1 burijn, een stalen passer en een wetsteen.

IMAG1787

Soort van vlinder

Ik geef het direct toe: deze vlinder zal nooit in een museum komen. Ik publiceer ‘m toch, omdat over een aantal jaar zal blijken dat dit experiment een belangrijk punt in de ontwikkeling van de kunstenaar markeert: hier komen houtsnijden en pyrografie samen.

IMAG1781

Overigens was het de bedoeling dat dit alles al tijdens mijn wandeling zou gebeuren; niet voor niks had ik alle opzetstukjes van mijn pyrografieset meegenomen. Bij vertrek had ik zelfs een extra mes bij me, speciaal om hout te snijden; omdat het er tijdens mijn wandeling niet van kwam, heb ik dat mes, samen met wat andere spullen, onderweg terug gestuurd naar Nederland.

Krukkie

Met beitelen, schaven en vijlen stond ik in een ongemakkelijke houding over mijn werkbank gebogen; zitten zou toch prettiger zijn. En dus maakte ik een krukje,

Gemaakt van restjes, en dus 3 verschillende soorten hout: de zitting van kastanje, de poten van populier, en de dwarslatjes tussen de poten zijn, denk ik, van berkenhout. Afgemaakt met lijnolie.

IMAG1778_rotated

Alle begin is moeilijk

‘t Valt niet mee. En ik heb niet de makkelijkste projectjes gekozen om mee te beginnen (ik ben met 4 dingetjes tegelijk bezig). Maar ik heb het erg naar mijn zin, en ik ben niet de enige die vindt dat ik het in mijn vingers heb.

Patates frites de Bouillac

Goed, strikt genomen ben ik momenteel geen pelgrim; ‘HelpX-er’ zou een passender benaming kunnen zijn. Maar van de andere kant: eens een pelgrim, altijd een pelgrim, en daarbij zou deze snack heel goed binnen budget en overige mogelijkheden van een pelgrim kunnen vallen. En daarom dus in de rubriek Pelgrimsmaaltijden.

Klaargemaakt op een echt fornuis, maar in pannetjes die niets onder doen voor een camping-kooksetje. Meestal eet ik geen avondmaaltijd, maar soms snack ik dit dan nog even in de loop van de avond.

Maak een klein beetje bouillon van een half groentebouillonblokje, wat zout en een beetje peper. Verwarm wat olie in een koekepannetje, en mik daarin 2 in stukjes gesneden, gewassen, ongeschilde aardappels (meer past er niet in het pannetje). Giet de bouillon erbij, en laat dit op laag vuur met een deksel op de pan pruttelen tot de aardappelblokjes bijna gaar zijn. Draai dan het vuur halfhoog, haal de deksel van de pan, laat het water uit de bouillon verdampen, en roerbak tot de aardappelblokjes een korstje hebben.

Serveer met een flinke klodder mayonaise (en 1 of meer glazen tafelwijn).

Smakelijk!

Beitelstandaard

Niet gesneden, maar gezaagd, geboord en gelijmd.
Niet heel creatief, wel erg praktisch.
Gemaakt van een restje vurenhout.

DCIM100MEDIAEr zitten ook nog wat creatieve dingetjes in de pijplijn, voor de leuk, maar die hebben wat meer tijd nodig.

Hout bewerken

Het begon met de restauratie van een antiek kastje.

Daarmee bezig had ik scherpe beitels nodig, en dus vroeg ik aan Gilles of ik ze mocht slijpen; ik had dat namelijk nog nooit gedaan, maar altijd gehoord dat dat heel moeilijk is. Waarop Gilles antwoordde ‘Ik heb geen idee hoe dat moet, dus als je het wilt proberen ga je je gang maar.‘. Ik bleek er gevoel voor te hebben, en toverde een handjevol oude, kapotgeslagen, scheefgeslepen beitels in no-time om in een setje als-nieuw en vlijmscherp.

Omdat ik zo’n plezier had in de restauratie van dat kastje, vroeg Gilles of ik zin had om zelf een kast te bouwen. Het moest helemaal maatwerk worden, want de kast moest om de schoorsteen heen, en er moest een oud frontje in verwerkt worden dat Gilles ergens opgeduikeld had en mooi vond.
Ik stroopte mijn mouwen op, en zette mij aan het werk.

Ik hoop de kast van de week af te hebben; dan volgen meer foto’s.

Inmiddels helemaal gegrepen door het werken met hout, besloot ik het extraatje dat een lieve volgster mij aan het begin van het jaar gestuurd had, en dat ik eigenlijk reserveerde voor een mondharmonica, te investeren in 2 mesjes waarmee ik hout kan snijden. Het eerste dat ik — gisteren — maakte met die mesjes, was een lepel. (Nee, het leek me niet handig om direct te beginnen met een 3D-Nachtwacht…)

(Kastanjehout uit eigen tuin.)

Toen ik gisterenmorgen bij de bouwmarkt was voor die mesjes, zag ik daar ook een guts hangen, maar die kon ik me niet veroorloven. Inmiddels heeft een andere lieve volgster me echter laten weten dit weekend ook weer wat overgemaakt te hebben. En laat dat nou precies genoeg zijn voor een guts, en laat ik nou toevallig morgenmiddag nog even naar de bouwmarkt moeten…

En als je hout bewerkt, heb je natuurlijk ook een houten hamer nodig (om je beitels niet kapot te slaan). En als je een houten hamer nodig hebt, en je bewerkt hout, dan maak je je hamer zelf. En dus heb ik vandaag een klopper gemaakt.

Van vijgehout, ook uit eigen tuin. Geen idee of dat geschikt hout is voor een hamer, maar dit blokje lag me tussen het andere haardhout te smeken om het te redden van de brandstapel.

En zo heb ik weer iets leuks gevonden om te leren. En ik heb al tegen Gilles gezegd dat ik gewoon naast ‘m kom staan op de markt als ik een verzamelingetje bij elkaar gesneden heb. In eerste instantie was hij een beetje bang voor concurrentie, maar ik heb ‘m verzekerd dat zijn varkensvlees toch nog net iets beter smaakt dan een blok hout… 😉

DCIM100MEDIAEn als ik weer wat maak, dan zet ik een plaatje op deze site.